محلول سازی
محلول سازی یکی از متداولترین و در عین حال دقیق ترین کارهایی است که در آزمایشگاه انجام میشود. محلول سازی به معنای ساختن محلول مورد نظر و لازم از محلولهای استاندارد میباشد.
محلولی را استاندارد می گویند که در آن ، رابطه بین مقادیر ماده حلشده و محلول یا رابطه بین مقدار ماده حلشده و حلال بنحوی معلوم باشد. با معلوم بودن مقدار ماده حلشونده و مقدار حلال تشکیل دهنده محلول ، غلظت محلول مشخص میگردد. بسیاری از واکنشها در حالت محلول انجام میشوند و محاسبههای کمی برای اینگونه واکنشها بر مبنای غلظت آنها صورت میگیرد. برای بیان غلظت ، روشهای گوناگونی وجود دارد و محلولهای استاندارد را براساس غلظت بیان میکند.
محلولهای استاندارد کاربردهای زیادی دارند، از جمله در تجزیه های تیترسنجی (تیتراسیون) ، واکنشهای خنثی شدن و واکنشهای اکسیداسیون-احیا و…
برای محلول سازی باید ابتدا با واحدها و روش های بیان غلظت یک محلول، آشنایی کامل داشته باشید:
محلول درصد جرمی :
محلولی است که در آن مقداری ماده حلشونده در ۱۰۰ گرم محلول ، حل شده باشد. ۱۰۰× (جرم محلول/جرم ماده حل شونده )= درصد جرمی در صورت و مخرج باید از یک نوع یکای جرم استفاده شود. یعنی هر دو باید برحسب میلیگرم ، گرم یا کیلوگرم بیان شوند. مثلا ، بر روی بر چسب محلول شست وشوی دهان نوشته می شود: “محلول استریل سدیم کلرید ۹/۰ درصد برای شستشو”. عبارت “سدیم کلرید ۹/۰ درصد” یعنی در ۱۰۰ گرم از این محلول ۹/۰ گرم سدیم کلرید وجود دارد و بقیه آن آب است. برای محلولهای بسیار رقیق ، معمولا غلظت بر حسب قسمت در میلیون (ppm) بیان میشود. (۶ ^۱۰× جرم محلول) / جرم ماده حل شونده = ppm اگر حلال ، آب باشد و مقدار ماده حلشونده چنان کم باشد که چگالی محلول همچنان g.mL-1 1,0 باقی بماند، در اینصورت رابطه به قرار زیر خواهد بود: لیتر محلول / میلی گرم ماده حل شونده≈ppm
از ppm برای بیان مقادیر بسیار کم کاتیونها و آنیونها در آب دریا ، بدن جانداران ، بافتهای گیاهی و میزان آلایندههای هوا و بطور کلی ، در مواردی که مقدار ماده حلشونده خیلی جزئی باشد، استفاده میشود. محلول گرم در لیتر (غلظت معمولی-C)
در این محلولها ، مقداری ماده حلشونده در یک لیتر محلول وجود دارد. حجم محلول به لیتر/مقدار ماده حل شونده به گرم= C
برای مثال ، اگر در ۲۰۰ میلیلیتر از محلولی به اندازه ۴ گرم پتاسیم کلرید حلشده باشد، غلظت معمولی این محلول ، ۲۰ گرم در لیتر خواهد بود.
ابتدا میلی لیتر به لیتر تبدیل شود: ۲۰۰ml*1 L / 1000 ml=0.2 L
و سپس جاگذاری در فرمول شود: C=4g / 0.2 L=20 g.L-1 محلول مول در لیتر (مولار CM)
غلظت مولار رایجترین روش برای بیان غلظت است و محلول مولار، محلولی است که در هر لیتر آن، به اندازه یک مول ماده حلشونده ، حل شده باشد. مانند محلول یک مول بر لیتر لیتیم کلرید که در آن ، یک لیتر محلول دارای یک مول لیتیم کلرید است.
حجم محلول (لیتر)/مقدار ماده حل شونده (مول)= غلظت مولار (M) محلول مولال (m)
محلولی که در آن یک مول ماده حلشونده در یک کیلوگرم حلال حل شده باشد، محلول مولال نامیده میشود. از غلظت مولال در مطالعه خواص کولیگاتیو محلولها بکار میرود.
کیلوگرم حلال/مقدار ماده حل شونده (مول)= غلظت مولال (m) برای مثال ، اگر در ۲۰۰ گرم آب خالص ، ۰,۰۳ مول کلرید پتاسیم حل شده باشد، مولالیته محلول عبارت خواهد بود:
ابتدا باید گرم محلول به کیلوگرم تبدیل شود:
۲۰۰g*1 Kg/1000 g=0,2 Kg کیلوگرم حلال مولال m=0,03(mol)/0,2Kg=0,15
محلول نرمال (N) محلول نرمال ، محلولی است که یک اکی والان گرم ماده حلشونده در یک لیتر آن و یا یک میلیاکیوالان گرم در هر لیتر آن حل شده باشد. مفهوم اکی والان گرم: مقدار وزن اکی والان مواد مختلف طبق رابطه زیر به دست میآید:
E=M/n
که M ، جرم مولکولی و n (ظرفیت) برای مواد مختلف به قرار زیر بدست میآید:
مقدار n برای اسیدها برابر تعداد هیدروژنهای اسیدی و برای بازها، برابر تعداد -OH ، برای نمکها برابر ظرفیت فلز ضربدر تعداد فلز و برای واکنشهای اکسایش- کاهش برابر درجه کاهش یا اکسایش است. با بدست آوردن مقدار E (وزن اکی والان) میتوان تعداد اکیوالان را از رابطه زیر حساب کرد:
وزن اکی والان/جرم ماده برحسب گرم = m/E = تعداد اکی والان در نتیجه، نرمالیته یک محلول بیانگر تعداد اکیوالانها در یک لیتر محلول یا تعداد میلیاکیوالان در هر میل
محلول سازی از محلول های غلیظ آزمایشگاه
معمولاً در آزمایشگاه محلولها به صورت غلیظ و با درصد خلوص مشخص و استانداردی وجود دارد و برای تهیه محلول های رقیق تر باید از آن ها استفاده کرد.
برای این کار از روابط رقیق سازی استفاده می کنیم :
در رابطه بالا نیاز است که نرمالیته یا مولاریته محلول غلیظ موجود در آزمایشگاه را تعیین کنیم.
برای تعیین نرمالیته از فرمول زیر استفاده می کنیم :
نرمالیته محلول غلیظ را بدست آوردیم. در رابطه اول فقط حجم محلول غلیظ (v2) مجهول است که محاسبه می شود و فقط کافی است این مقدار (v1) را از محلول غلیظ برداشته و به حجم مورد نظر (v2) برسانیم.
برای تعیین نرمالیته و مولاریته محلول های آزمایشگاهی می توانید از جدول زیر استفاده کنید. که در این صورت فقط به رابطه اول نیاز خواهید داشت.
نام محلول |
چگالی |
نرمالیته |
مولاریته |
اسید استیک %۹۹٫۵ |
۱٫۰۵ |
۱۷٫۵ |
۱۷٫۵ |
اسید سولفوریک %۹۸ |
۱٫۸۴ |
۳۶٫۸ |
۱۸٫۴ |
اسید نیتریک %۷۰ |
۱٫۴۲ |
۱۵٫۸ |
۱۵٫۸ |
اسید هیدروکلریدریک%۴۰ |
۱٫۱۳ |
۲۲٫۶ |
۲۲٫۶ |
اسید هیدروکلریدریک %۳۶ |
۱٫۱۸ |
۱۱٫۶۵ |
۱۱٫۶۵ |
اسید هیدروکلریدریک%۳۲ |
۱٫۱۶ |
۱۰٫۲ |
۱۰٫۲ |
اسید پرکلریک %۷۰ |
۱٫۶۷ |
۱۱٫۶ |
۱۱٫۶ |
اسید پرکلریک%۶۰ |
۱٫۵۴ |
۹٫۲ |
۹٫۲ |
آمونیاک%۳۵ |
۰٫۸۸ |
۱۸٫۱ |
۱۸٫۱ |
آمونیاک %۲۵ |
۰٫۹۱ |
۱۳٫۴ |
۱۳٫۴ |
سدیم هیدروکسید %۴۷ |
۱٫۵۰ |
۱۷٫۶ |
۱۷٫۶ |
تذکر: در مورد اسیدهای غلیظ و قوی مثل اسید سولفوریک همیشه اسید را به آب اضافه می کنیم. (قبل از اضافه کردن اسید مقداری آب مقطر در بالون بریزید و سپس اسید را اضافه کنید).
محلول سازی از مواد جامد آزمایشگاه
فقط کافی است مقدار ماده جامد بدست آمده را در مقداری آب مقطر حل کرده و به حجم مورد نظر برسانید.
تذکر : در مورد برخی مواد جامد که رطوبت جذب می کنند باید دقت شود که از فرمول نوشته شده بر روی برچسب ظرف ماده جرم مولکولی محاسبه شود. مثلاBaCl2 . 2H2O به جرم مولکولی آن دو ملکول آب (۳۶gr) اضافه شده است که باید در محاسبات لحاظ شود.
روش انجام آزمایش:
لف) اگر ماده خالص مایع باشد:
ابتدا با استفاده از محاسبات میزان مقدار موردنیاز HCl را بدست می آوریم:
cc50 HCl ۱/۰ مولار d = 1.16
a = 37
M = 36.5
با استفاده از پیپت مدرج ۰٫۴۲cc HCl بر می داریم و در بالون ژوژه ای که در آن تا نیمه آب ریخته ایم، می ریزیم. سپس درپوش بالون را گذاشته و با دست ابتدا و انتهای آن را گرفته و بصورت معکوس بالون را گردانیده به طوری که جای درپوش و انتهای بالون تغییر کند (مطابق شکل). این حرکت را برای مخلوط شدن بهتر HCl و آب چندبار تکرار می نمائیم.
ب) اگر ماده اولیه جامد باشد:
ابتدا با استفاده از محاسبات مقدار موردنیاز سود را بدست می آوریم:
ابتدا شیشه ساعت را روی ترازو گذاشته و نشانگر روی ترازو را صفر کرده و مقداری NaOH جامد روی شیشه ساعت ریخته و به اندازه ۲/۰ گرم از آن را را اندازه گیری نموده، سپس بوسیلة قاشقک فلزی مقدار اندازه گیری شدهNaOH را برداشته و داخل بالون ریخته و cc50 آبی که از قبل داخل بشر ریخته ایم را به آن اضافه کرده و بکمک همزن شیشه ای مخلوط می کنیم به طوری که NaOH جامد کاملاً در آب حل شود. سپس به وسیلة آبفشان به آن آب اضافه می نمائیم.
نکته : با توجه به این که سطح مایعات در داخل بالون ژوژه به شکل مقعر میباشد، باید توجه داشت که پس از افزودن آب تا خط نشانه، تقعر مایع داخل بالون روی خط نشانگر قرار گیرد نه طرفین آن.
نظرات شما عزیزان: